Çıldırmanın eşiğinden, uçurumun kenarından merhaba!!
Evet yüksek lisansımı bitirdim, artık uzmanım.İstanbul üniversitesi'nin dağınık yerleşkesi yüzünden ve iş yerimden çok zor fırsat bulabildiğimden, hala evraklarımı teslim edememiş olsam da bitti ve üzerimdeki yük kalktı."Kalktı" sözel bir ifade.Fakat hafifleme hissi yok!Tebriklerimi kabul ettim, evet; benden çok sevinen insanların heyecanına şaşırdım.Ama hiç bir şey hissetmiyorum.
Uzun zamandır bir hobi peşindeydim.Maymun iştahım yüzünden herşeye atladım tek tek ve sonunda fotoğrafçılığa karar verip, kendime başlangıç seviyesinde bir makine aldım. Çünkü marifet makinede değil çekendeymiş dediler, hangi makineye kalbin ısınırsa, hangisine gücün yeterse onu al, en iyi fotoğrafı en iyi makinesi olanlar mı çekiyor dediler, aldım gitti.:) Ben "multifonksiyonel" bir insan değilim.Bir çok işi bir arada yapmaya çalıştığımda uykularım kaçıyor ve bu yüzden, biraz da kurs almayı planladığım hocam henüz derslere başlamadığından erteleyip duruyorum. Şu tez belasından tamamen kurtulduğumda kendimi hobimin kollarına atacağım!belki o zaman biraz nefes alınır..
Evet, hayatımda olumlu diyebileceğim sadece bunlar var...bardağın dolu tarafı burdan görünen, ve şu an size görünmeyen, bana kırmızı başlı, sivri dişli, çirkin bakışlı iğrenç bir yaratık olarak görünüyor!Küçük bir çocuğun karıncayla oynaması gibi benimle oynuyor.Önüme engeller koyuyor, ben her yön değiştirip yolumu bulmaya çalıştığımda sol üst köşeden sırıtarak canımı sıkıyor.Kendime yukarıdan baksam ben de sırıtırım, çok eğlendiğine eminim!Pusuya yatmış, her fırsatta çelme takıyor.Dibe vurmak gerekiyormuş ya zıplamak için, artık zıplasam diyorum...ama ne zamannn..ne zaman....
